Що ми е мило и драго,
че се е пролет пукнала!
Се е излезло на трева;
и стока, маре, и мака:
сиви говеда в гората,
врани коньове в полето,
на илядници овчици
и на стотини козици.
Сичко е живо и здраво,
сичка е стока весела,
сичко е на паша тръгнало...
Орач ми оре в полето
полските рамни рудини -
рудини, цали цалини:
два му волове ангели,
стратурково му ралото,
босилкови му жеглите!
Босильок млого мерише,
та сичко живо сабуди -
сичките живи животни.
Сите по него пойдоа,
сите се богу молеа:
- Я дай ни, боже, я дай ни
тая година най-добра:
на сички здраве и живот,
орачу добър берекет!